Postkaart met kiosk van Zelzate, 1913
PrVVDV_025
Postkaart met opschrift “Selzaete. – Le Kiosque.” en afbeelding van de bijzondere fraaie muziekkiosk die ooit de markt van Zelzate sierde. De kaart is uitgegeven onder het label ‘Collection Bertels’ en verstuurd in1913.
Op 31/10/1910 werd officieel de naam toegekend aan het ruime dorpsplein, dat ontstond door het opvullen van de oude kanaalarm. De beslissing tot het dempen, door Bruggen en Wegen genomen op 23/06/1909, leidde tot een echte metamorfose rondom de kerk van Zelzate (1879). Daar lag de slagader van de handel, de stuwkracht van de neringdoeners.
In 1912 werd op de markt een kiosk opgericht. Wie er initiatiefnemer van was is niet bekend. Op de afbeelding zien we een elegante achthoekige constructie, helemaal in ijzer.
Tijdens de oorlog 1914 - 1918 gebruikte de bezetter de ruimte onder de kiosk als schuilplaats en depotruimte. Sporadisch gaven de Duitse soldaten er een concert ten beste.
Na de oorlog deed de onderbouw dienst als opslagruimte voor de marktkramers en het materiaal van de drie Zelzaatse muziekharmonieën.
In de tweede Wereldoorlog hadden de Duitsers minder respect voor het kunstwerk. Zij braken de kiosk af en hergebruikten het ijzer voor allerlei doeleinden. De kiosk werd jammer genoeg nooit heropgebouwd.
Op 31/10/1910 werd officieel de naam toegekend aan het ruime dorpsplein, dat ontstond door het opvullen van de oude kanaalarm. De beslissing tot het dempen, door Bruggen en Wegen genomen op 23/06/1909, leidde tot een echte metamorfose rondom de kerk van Zelzate (1879). Daar lag de slagader van de handel, de stuwkracht van de neringdoeners.
In 1912 werd op de markt een kiosk opgericht. Wie er initiatiefnemer van was is niet bekend. Op de afbeelding zien we een elegante achthoekige constructie, helemaal in ijzer.
Tijdens de oorlog 1914 - 1918 gebruikte de bezetter de ruimte onder de kiosk als schuilplaats en depotruimte. Sporadisch gaven de Duitse soldaten er een concert ten beste.
Na de oorlog deed de onderbouw dienst als opslagruimte voor de marktkramers en het materiaal van de drie Zelzaatse muziekharmonieën.
In de tweede Wereldoorlog hadden de Duitsers minder respect voor het kunstwerk. Zij braken de kiosk af en hergebruikten het ijzer voor allerlei doeleinden. De kiosk werd jammer genoeg nooit heropgebouwd.
Valére Van de Voorde, bruikleen